Zachęcamy do zapoznania się z nowym numerem “Triumfu Niepokalanej”, który jest poświęcony dwom najważniejszym przykazaniom: miłości Boga i bliźniego.
Cały Nowy Testament opiera się na miłości Boga i wypływającej z niej miłości do bliźniego. Od praktykowania tych dwóch przykazań zawisło nasze zbawienie. Te dwa przykazania stanowią integralną całość i nie można się łudzić, że istnieje miłość Boga bez miłości bliźniego.
Zachęcamy do zapoznania się z nowym numerem “Triumfu Niepokalanej”.
W tym roku po raz pierwszy decyzją przełożonego generalnego Bractwo Kapłańskie św. Piusa X obchodziło wspomnienie Matki Bożej Bolesnej jako święto I klasy. Nasza Bolesna Pani jest dla nas przykładem nieugiętości w znoszeniu cierpień i ofiar. Jest również przykładem, z jakim nastawieniem powinniśmy stać pod Krzyżem Pana naszego Jezusa Chrystusa, jak łączyć nasze cierpienia z Męką Zbawiciela.
Podstawowym celem dzieła św. Maksymiliana, jakim jest Rycerstwo Niepokalanej, jest troska o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków i wszystkich innowierców; szczególną troską należy zaś objąć masonów, starając się o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Celem więc naszym jest: „Starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, żydów itd., a zwłaszcza masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej” (wyjątek ze statutu M.I.). Lecz by tego dokonać, potrzeba pewnej mądrości, której Niepokalana udziela nam szczególnie podczas modlitwy różańcowej. Sama zresztą zachęca nas do tego nabożeństwa w czasie swoich objawień.
Jeśli chcemy przyczynić się do zbawienia jak największej liczby dusz, ofiarujmy nasze codzienne prace w tej intencji. Jak mówi święty Maksymilian, to co czynimy, czyńmy jak najlepiej, aby podobać się Panu Bogu. Wszystkie nasze trudy, cierpienia, praca zawodowa, obowiązki w domu czynione jak najlepiej z miłości do Boga możemy złożyć na ręce Niepokalanej w intencji ratowania dusz. A wtedy miłość uczyni z nas gorliwych Rycerzy i apostołów ku większej chwale Boga przez Niepokalaną.
Da mihi animas et cetera tolle — „Daj mi duszę, a resztę zabierz”. To pragnienie zbawienia jak największej liczby dusz. Pan Jezus uczynił bowiem wyżej przytoczonymi słowami każdego kapłana misjonarzem. Nawet jeśli nie wyjeżdża on w dalekie krainy do dzikich ludów, to w jego sercu powinno płonąć to pragnienie da mihi animas et cetera tolle.
Drodzy Rycerze, pamiętajcie w swoich modlitwach i ofiarach o kapłanach i ich trudnym w dzisiejszych czasach zadaniu ratowania dusz. Polecajcie ich Matce Bożej tak, aby królowała Ona w każdym Sercu kapłańskim i formowała go według Serca swego Syna.
Jak wiemy św. Maksymilian w Rzymie naocznie zetknął się z wojującym złem, które jako armia wroga zbawieniu dusz za cel obrała sobie
pokonanie Kościoła i odciągnięcie jak największej liczby dusz od Pana Boga, a przez to skierowanie ich prosto na potępienie. Nasz święty, jako bojownik Boży, postanowił przeciwdziałać temu zalewającemu świat złu. Postanowił stworzyć inną armię, taką która walczy pod sztandarem Niepokalanej i za cel wytyczyła sobie przyprowadzenie jak najwięcej dusz do Niepokalanej, a przez Niepokalaną do dobrego Boga.
Do pobrania
